Normal 0 21 false false false NL X-NONE X-NONE MicrosoftInternetExplorer4
SIRE zal me vast heel hufterig vinden.
Soms is het zo vol in mijn hoofd, dat ik er gek van wordt. Dan voer ik van die vermoeiende interne discussies. Kan ik mijn partner nog vragen me even met rust te laten, mijn alter ego’s trekken zich daar niets van aan. Net als ik vermoeid op de bank lig en denk dat ik het wat rustiger aan moet doen, tettert hij of zij (ik geloof niet dat mijn alter ego’s een geslacht hebben) dat het nu of nooit is. ‘Grijp je nu je kansen niet, dan mis je de boot voorgoed.’ Meteen daarop sputtert mijn alter alter-ego dat er ook nog zoiets betstaat als een sociaalleven. ‘Wat is de laatste keer dat je bijvoorbeeld iets cultureels heb gedaan?’
‘Cultuur, leuk hoor, maar je carrière dan? Als je ooit een huis wil kopen dan is het nu de tijd.’ ‘ja maar ….’
Op die momenten wil ik het liefst in een megafoon bleren: ‘is het nou afgelopen met dat gekibbel.’ Helaas luisteren mijn alter ego’s al net zo slecht als politici. Binnen de kortste keren begint het gekibbel gewoon weer van voren af aan.’
Bezorgd informeer ik daarop bij een coachende vriendin of die stemmen in mijn hoofd de eerste tekenen van gekte zijn. Lachend vertelt ze me dat ik niet de enige ben die hier last van heeft en dat er gelukkig truckjes voor zijn. Snel pakt ze een kladblok en wat stiften en begint druk te tekenen. ‘Stel, jij bent een bus’. Aangezien ik stemmen hoor kost het mij weinig moeite om me in een bus te verplaatsen. ‘De bestuurder’, gaat ze verder, ‘bepaalt ten alle tijden waar de bus naar toe gaat. Maar alle passagiers in die bus zijn jou alter ego’s die andere belangen najagen en allemaal invloed proberen uit te oefenen op de koers van de bus. De ambitieuze werknemer wil direct naar haar werk, de vriendin wil met haar vriendinnen naar theater en degene die net een zak chips op de bank heeft leeggegeten wil perse eerst naar de sportschool. Ga je als bestuurder met alle passagiers in gesprek, dan kom je nergens. Onthoudt daarom goed dat jij het stuur vast hebt en let daarbij eerst op de weg en dan pas op je passagiers, dan zal de herrie in de bus uiteindelijk veranderen in een rustgevend geroezemoes en blijf je op koers.’
Op dat moment snap ik waarom buschauffeurs sinds kort de schade van mishandeling op de passagier willen verhalen, als je in discussie gaat ben je de controle binnen de korte keren kwijt. Omdat er helaas geen vakbond voor bussen vol alter ego’s bestaat, zet ik sinds kort mijn i-pod op tien als mijn passagiers weer beginnen te rellen, en probeer mij zo veel mogelijk op de eindhalte te concentreren. SIRE zal het vast heel hufterig van me vinden, maar het is wel zo rustgevend.