Ondanks mijn gebruikelijke ochtendhumeur, doe ik mijn best mijn goede voornemens na te komen. Al zal het waarschijnlijk niemand opvallen dat ik vandaag geen joggingpak draag, omdat het ‘maandag mamadag’ is, toch sta ik wat vroeger op en dwing ik mijzelf mooie kleren aan te trekken. De enkele keer dat ik de kinderen naar school breng is het me namelijk opgevallen dat ik ongeveer de enige ben die er volkomen verslonst bijloopt. Bovendien sinds ik ergens gelezen heb dat je makkelijker succes boekt als je er ook succesvol uitziet, probeer ik mijn gympen wat vaker te verruilen voor een paar ambitieuze hoge hakken.
Even later glibberen mijn zoon, dochter en ik op de fiets de straat op. Sam (9) heeft zijn fiets weer eens ergens laten staan, waardoor hij nu bij mij achterop moet, terwijl Julia (5) voorop zit. Topzwaar slinger ik, volledig bezweet, de stad door met gevaar voor leven, want mijn hoge hakken bieden geen enkel houvast in de sneeuw. Dat blijkt ook als ik met drie volle boodschappentassen de brug op probeer te komen. Mijn fiets is zo zwaar dat ik moet afstappen, maar als mijn elegante schoenen de grond raken verlies ik onmiddellijk alle grip en glijd de brug weer af. Mannen die voorbij fietsen kijken vertederd naar dit ´typisch Amsterdamse moeder´ tafereeltje.
Eindelijk thuis gekomen strijk mezelf weer in de plooi en ga parmantig achter mijn laptop zitten. Ik surf even langs NU.nl en blijf hangen bij de kop ‘Millenniumvrouwen willen alles.’ Ik weet niet of ze mij bedoelen, maar ik voel me onmiddellijk aangesproken. ´Terwijl het voor veel mensen een dagelijkse strijd is´, zo gaat het stukje verder, ´denken jonge vrouwen dat ze zelf de perfecte balans tussen werk en privéleven zullen vinden.’ Uit een enquête van managementadviesbureau Accenture, waaraan zo’n 1000 fulltime werkende vrouwen tussen de 22 en 35 jaar meededen, blijkt dat jonge vrouwen niet alleen een goede verdeling tussen werk en privé willen; het werk moet ook nog ’s voldoening brengen en flexibele uren bieden. Maar liefst 94 procent van hen verwacht te zullen slagen in het vinden van de goede balans. Als obstakel noemt 30 procent de salarisschalen. Het salaris van vrouwen, zo meld NU.nl, is nog altijd 20 procent lager dan dat van mannen, al lijkt het verschil wel af te nemen. Jonge vrouwen (16 tot 34) verdienen ongeveer 9 procent minder dan mannen van die leeftijd.
Tevreden klos ik op mijn pijnlijk ambitieuze schoeisel naar de keuken om een kopje koffie in te schenken. Het gaat dus de goede kant op met deze jonge veeleisende vrouwen, bedenk ik mij. Zeker in Amerika, zo lees ik verder. Op korte termijn zal ongeveer de helft van de Amerikaanse arbeidsmarkt uit vrouwen bestaan en de ‘millenniumvrouwen’, geboren na 1980, nemen hiervan een derde voor hun rekening.
In gedachte zie ik Joost en mij weer door New York struinen waar we onlangs waren. Daar vullen de ambitieuze vrouwen in mantelpak en sportschoenen het straatbeeld. Joost en ik hebben vol verbazing toegekeken hoe ze zonder blikken of blozen hun gympen pas voor de deur van hun kantoor inruilen voor hun hoge hakken. En ik maar denken dat ik lekker bezig ben, wat dat betreft kan ik nog heel wat van die Amerikaanse dames leren. Bespaar jezelf de onzin en zet je energie pas daar in waar het echt nodig is.
Als ik de kinderen weer uit school haal heb ik de hoge hakken inmiddels ingeruild voor sneakers. Onderweg wil mijn dochter weten waarom ik glimlach. ‘Ach schat,’ zeg ik schamper, ‘je rare moeder heeft weer van die blaadjes zitten lezen, waardoor ze dacht dat haar ambitie in d’r schoenen zat.’ Julia haalt niet begrijpend haar schouders op. Vol trots bedenk ik dat dit haar niet snel zal gebeuren. Mijn millennium dochter wil ook alles maar zij doet nooit iets waar ze het nut niet van inziet. En gelijk heeft ze want een balans vinden op hoge hakken in de sneeuw is simpelweg gekkenwerk!