‘Bedankt mama en nu kappen’
Dagblad de Pers maandag 3 december 2007 Door: Els Holsappel
Ze is dankbaar voor de erfenis van de Tweede Golf-feministen maar is boos op alle Cisca Dresselhuysen in ons land. Interview met een vrouw die haar eigen generatie een smoel wil geven.
‘Ik heb een hekel aan feministen. Ik ben ze heel dankbaar voor de manier waarop ze hun zonen hebben opgevoed, maar nu is het genoeg geweest. Ze zijn verzuurd omdat ze vinden dat het niet gelukt is om de man te veranderen. Daarmee doen ze hun eigen zonen tekort. Mannen van onze leeftijd weten dat ze zich niet meer kunnen beroepen op traditionele waarden en jongere mannen vinden het raar als je hen vraagt of ze later echt de luiers van hun kind zullen gaan verschonen. De oude feministische garde wil dit niet zien.’ Cisca is conservatief ‘Ik schaam me voor Cisca Dresselhuys. Zij stelt dat een minister niet twee keer zwanger kan zijn en dat mannen geen feministen kunnen zijn. En dat krijgt dan in de publieke opinie het stempel ‘feministisch’.
Cisca is conservatief.
Ze blijft als babyboomer zitten waar ze zit, zonder ruimte te maken voor anderen. De oude garde vindt onze generatie lui en verwend omdat we niet actievoeren. We hoeven niet meer de barricaden op. Dat hebben jullie voor ons gedaan. Bedankt mama, maar kappen nou met dat verhaal!’
Roos Wouters is 33 jaar en woont samen met Joost en hun twee kinderen (Sam van 7 en Julia van 3 jaar) in Oud Zuid in Amsterdam. Ze werkt drie dagen per week bij de Raad voor de Volksgezondheid & Zorg en houdt zich daar bezig met de combinatie van arbeid en zorg. Daarnaast is ze bestuurslid van Alternatief voor Vakbond. ‘Ik ben bezig met een autobiografische roman met als titel: Fuck, ik ben een feminist. Er wordt veel gezegd en geschreven over ons, maar ik herken mezelf in geen van die verhalen. Onze generatie wil het samen doen. Dat wil ik laten zien in mijn boek. Het gaat over mijn leven. Hoe ik Joost ontmoette en we kinderen kregen. We begonnen aan de combinatie zorg en werk met het idee dat de wereld razend geëmancipeerd was. Dat bleek niet zo te zijn.’
Verkeerde knopje
‘Bij de geboorte van Julia ging het bijna mis. Ik had drie liter bloed verloren. Op weg naar de operatiekamer had iemand op het verkeerde liftknopje gedrukt en we belandden in de kelder. De verpleegster schrok omdat het infuus leeg was. Ik dacht: ‘Dit is het dan. Is alles goed geregeld?’ Ik realiseerde me dat Joost het goed zou doen met mijn twee kinderen. Ik ademde in het zuurstofkapje en dacht: ‘Het is goed zo’. Julia werd geboren en ik ging niet dood. Wel was ik mijn stem kwijt, tien weken lang. Ik heb deze gebeurtenis daarna verdrongen. Ben heel hard gaan werken en leven.’
‘Een week nadat ik m’n stem weer had, ben ik aan de slag gegaan bij het Amsterdamse televisiestation AT5. Ik was de enige redacteur van het interviewprogramma van Felix Rottenberg die toen erg ziek was. We maakten interviews met mensen zonder daarin te knippen. Na onze derde uitzending werd Theo van Gogh vermoord. We vonden dat we burgemeester Job Cohen en wethouder Ahmed Aboutaleb moesten interviewen. Ik zweefde op adrenaline. Toen kreeg ik een telefoontje van de crèche: ‘Komt iemand Sam nog halen? Dat was het moment waarop ik knapte.’
‘Ik ging naar de bedrijfsarts en hij zei: ‘Je bent zo overspannen als een deur. Ga twee maanden met je voeten in de zandbak zitten en kijk naar je kinderen.’ En daar zat ik in de zandbak. Hoe was ik daar gekomen? Toen realiseerde ik me dat er iets niet klopte. Je leest steeds dat er een tekort is aan hoogopgeleiden en dat vrouwen moeten werken om de kosten van de vergrijzing te kunnen betalen. Waarom zijn er dan geen fatsoenlijke parttime banen? Je moet fulltime werken en het opvoeden van een kind doe je er maar even bij. Wat is in godsnaam belangrijker dan het opvoeden van je kind? Ik was mijn kind vergeten. Welk verdomd project is zo belangrijk dat je je kind vergeet?’
Wouters wil het feminisme moderniseren: het is tijd voor het feMANisme. Bij het femanisme werken en zorgen mannen en vrouwen samen met en voor elkaar en de kinderen. Ze is verkozen tot aanvoerder van een New Girls Network op het festival van Women inc dat afgelopen weekend plaatsvond. Een New Girls Network is een denktank. Het thema van Wouters’ netwerk is ‘de emancipatie van het ouderschap’.
Vaderschapsverlof
‘Het eerste wat er geregeld moet worden is het instellen van een vaderschapsverlof direct na de bevalling van minimaal twee weken, liefst twee maanden. We moeten het zo gaan regelen dat de man kan gaan zorgen op zijn eigen manier. Nu is het zo: ‘De vrouw krijgt het kind en mag het houden’. De man moet na twee dagen weer aan het werk. En vervolgens roepen we heel hard dat die man maar niet kan zorgen.’ ‘De arbeidsmarkt is nog georganiseerd volgens traditionele rolmodellen. Die moet geëmancipeerd worden, niet de vrouw. Maar de mensen die aan de touwtjes trekken zijn op een conservatieve manier met emancipatie bezig.’
‘Ik zie het als mijn rol om de beweging van de femanisering voort te stuwen. Ik heb mijn stem teruggekregen en moet hem nu gebruiken. Zorgen dat niet iemand anders in de zandbak belandt. Joost zegt dat ik geen maat kan houden. Dat klopt. Ik ga voluit in de dingen die ik belangrijk vind.’
