de Glazenmuur: In de wandelgangen.
8 november 2007 Door Roos Wouters.
logistiek
In de lift, tussen twee workshops in, praat ik met twee studentes uit de workshop Kansen voor logistiek, kansen voor vrouwen. Ze vertellen enthousiast over het mentoringstraject waar ze aan mee hebben gedaan. “Ik werd gekoppeld aan een logistiek manager die mij heeft geholpen mijn netwerk te vergroten. Ze heeft mij ook geholpen met vragen die ik een ander niet zou durven te stellen. Bijvoorbeeld hoe ik een baan in de logistiek straks met kinderen kan combineren, voor welke problemen ik dan kom te staan en welke oplossingen er zijn.”
“Ik heb vooral veel sollicitatietips gekregen”, vult de ander haar aan. “Verder heb ik een persoonlijk netwerk opgebouwd en ervaringen kunnen delen. Vooral binnen de hogere logistieke functies is het fijn om je ervaringen met andere vrouwelijk logistiek managers te kunnen delen. Bovendien heb ik er een vriendin aan over gehouden. Het traject is allang voorbij maar ik zie en spreek mijn mentor nog regelmatig.” Beide studenten knikken tevreden: ‘We hebben er echt heel veel aan gehad.’
Deeltijdwerk
Een dame die ook heeft deelgenomen aan de workshop Kansen voor logistiek, kansen voor vrouwen heeft wel een aanmerking: “Zodra het over vrouwen en werk gaat, dan heeft iedereen het meteen over deeltijdwerk. Ook in deze workshop ging het er over of een vrouw met een managementfunctie wel minder dan vier dagen kan werken. Maar niemand heeft het over de idiote tijden van die ambitieuze banen. Ik heb een baby van een paar maanden en wilde gewoon vijf dagen blijven werken, net als veel van mijn vriendinnen. In de baan die ik had draaide ik vijf dagen van 12 uur en dat kan echt niet met kinderen. Nu zoek ik naar een baan, waarin ik vijf dagen kan werken en mijn kind toch van de crèche kan halen. Daar zou wat aan moeten veranderen. Het zit hem niet in het aantal dagen maar in de lengte van die dagen. Dat is toch niet normaal, ook voor mannen niet!” Haar partner heeft ook een functie waarbij hij lange dagen draait en hoe ambitieus ze ook is, er zijn grenzen. “De crèche kost ons 1500 euro netto in de maand, dat is echt heel veel geld. Kom je dan ook nog standaard als laatste je kind afhalen, terwijl ze op je werk vinden dat je de kantjes ervan afloopt, dan gaat het je wel snel tegen staan”.
Accountancy
Tijdens de pauze praat ik met een vrouw die heeft deel genomen aan de workshop Accountancy klaar voor de toekomst. Ze doet onderzoek naar de ‘work live balance’. “In de accountancy werken er redelijk wat vrouwen, maar die verlaten het vak vaak al na twee jaar. Ik probeer uit te vinden waar dat aan ligt en wat er verbeterd zou kunnen worden om vrouwen voor dit vakgebied te behouden. De Glazen Muur zit hem volgens mij vooral in het gebrek aan balans tussen werk en privé. Er worden lange dagen gemaakt en de loopbaan is vrij verticaal. Je kunt je niet snel in de breedte ontwikkelen. Als je, na enige tijd, op zoek bent naar meer uitdaging in je werk dan kun je die eigenlijk alleen vinden in een hogere functie en die eisen nog meer van je privéleven. Bovendien zijn die hogere functies niet altijd even toegankelijk voor vrouwen en is er sprake van zowel een Glazen Muur als van een glazen plafond. Daarom is het goed dat dit project daar aandacht aan heeft besteed.”
Tijdens de borrel
“Het is opmerkelijk dat een slotbijeenkomst die werk van vrouwelijk talent wil maken, zelf verzuimt om het goede voorbeeld te geven,’ merkt een dame tijdens de borrel op.”Heb je gezien hoeveel mensen de zaal om vijf uur stilletjes verlieten? Dat is echt doodzonde. Het zijn vaak vrouwen die op tijd weg moeten om de kinderen te halen en voor het eten te zorgen. Daardoor missen zij het moment waarop het echte netwerken plaatsvindt: de borrel! Als die bijeenkomsten nou om half vijf zouden eindigen dan zouden vrouwen daar al zo bij gebaat zijn. Jammer!”
