Waarom het AVV?
AVV site 25 mei 2008
Op vrijdag 23 mei vierde FNV bondgenoten haar 10 jarig bestaan. Tijdens deze bijeenkomst stond de vraag centraal hoe andere doelgroepen te bereiken. En aan wie kan je die vraag beter stellen dan aan ons? Tijdens de opening mocht ik even haarfijn uit de doeken doen dat een vakbond die echt opkomt voor de belangen van mensen die wel willen werken, wonderen doet. Daarnaast kreeg ik nog een uur de tijd om in te gaan op de vraag waarom het AVV.
Op 2 oktober 2004 stond het Museumplein in Amsterdam vol met mensen die demonstreerden tegen het afschaffen van het fiscale voordeel voor prepensioen. En de demonstratie had succes, oudere werknemers kunnen nog wel met prepensioen want dat wordt betaald door de jongere werknemers maar die kunnen dat zelf niet meer. Wie dat ‘Niet eerlijk’ vond had maar lid van een vakbond moeten zijn’ zo antwoordden de vakbonden.
En dat vonden wij een goed plan. We besloten Het Alternatief voor Vakbond op te richten, een vakbond voor mensen die wel willen werken met als motto Fair solidair! Want zoals het polderlandschap nu is, dat is alles behalve Fair of solidair. In de SER werd de jonge werkende klasse niet eens vertegenwoordigd en de traditionele vakbonden hielden ook te weinig rekening met de belangen van een groot deel van de werkenden. Zo is de besluitvorming bij de traditionele bonden zeer ondemocratisch. Vakbonden laten alleen hun leden over akkoorden stemmen terwijl slechts 20% van de werkenden lid is van een vakbond en die leden zijn voornamelijk blanke mannen boven de 45 jaar.
Met een meerderheid van blanke 45 plus mannen is het niet vreemd dat maatregelen die er genomen worden vaak neer komen op dubbele lasten en halve lusten voor jongeren, vrouwen en allochtonen. Neem bijvoorbeeld de levensloopregeling, een regeling die is bedoeld om tijdens je loopbaan verlof te sparen, maar wil je dit verlof opnemen voor bijvoorbeeld het krijgen van kinderen, dan blijkt dat je er pas goed gebruiken van kunt maken als je eierstokken praktisch verschrompeld zijn. Ook wordt er vrijwel niets ondernomen voor de snel groeiende groep freelancers die vooral uit vrouwen en allochtonen bestaat. De afschaffing van de Wet Arbeidsongeschiktheidsverzekering Zelfstandigen, die er o.a. voor zorgde dat vrouwen zelf voor hun kraamverlof mochten gaan betalen, werd niet eens met hen besproken.
Of neem het feit dat vrijwel alle CAO’s seniorendagen bevatten (de zogeheten oudelullendagen) en maar een minieme meerderheid van de CAO’s iets meer regelt dan de wettelijke twee dagen verlof voor nieuwbakken vaders. Of deze: recent onderzoek toont aan dat van het geld dat werkgevers steken in levensfase bewust beleid 60 % naar ontziemaatregelen voor senioren gaat en slechts 5 % naar werknemers die daarmee werk en zorg willen combineren.
Of wat dacht u hiervan: de FNV heeft de mond ervan vol dat werkgevers trachten de flexwet te ontduiken maar diverse FNV bonden sluiten CAO’s af waarin flexwerkers veel langer dan drie jaar achter elkaar in tijdelijke contracten kunnen blijven zitten. In sommige FNV CAO’s kunnen tijdelijke contracten zelfs onbeperkt achter elkaar afgesloten worden! Zou dit iets te maken hebben met het gegeven dat veel werkgevers vakbondsbijdragen betalen die de bonden maar moeilijk kunnen missen?? Kortom; De traditionele vakbonden houden er te weinig rekening mee dat de nieuwkomers op de arbeidsmarkt die worden geweerd uit de banen met die ‘prachtige CAO’s’. En als freelancer of flexwerker hoef je weinig van hen te verwachten, voor hen blijft een pensioen en een arbeid ongeschiktheids verzekering iets waar je van kunt dromen; later als de zaken goed gaan. Daarom wil het AVV opkomen voor de groepen die vergeten worden door de traditionele vakbonden: de mensen die wel willen werken. Wij willen dat bij stemming over CAO’s alle betrokken werknemers meestemmen, de CAO geldt tenslotte voor hen allemaal.
Waarom we niet massaal lid zijn geworden worden van een bestaande bond? Voor we in bestaande vakbonden een meerderheid hebben is het oude gestaalde kader op onze kosten met (pré)pensioen. Vraagt u zich ook eens af waarom zoveel jonge mensen die wel lid worden van een FNV bond en actief willen worden, al heel snel afhaken. Die komen namelijk terecht in een besnorde omgeving en krijgen al snel te horen “ach, dat hebben wij al honderd keer geprobeerd, dat heb toch geen zin”.
Nu kunnen we de traditionele vakbondstanker, zonder pardon een zwieper geven opdat die zich weer even bewust is van het feit dat er ook mensen zijn die wel willen werken en niet geholpen zijn met CAO’s die hun belangen niet behartigen! En met succes, we hebben hun aandacht want wij worden keer op keer in hun speeches genoemd, er is een FNV-jong in de SER gekomen en wij worden uitgenodigd op het 10 jarig bestaan van de FNV om te vertellen hoe wij die ander doelgroepen toch aanspreken. Wie weet, als ze nu goed opletten en alle punten van ons overnemen, dan heffen wij onszelf gewoon weer op. Maar die kans lijkt ons erreg klein, gezien de samenstelling van de meeste FNV bonden en de weerstand tegen een klein beetje inleveren ten behoeve van werkenden die in hun ogen “free-riders” zijn –altijd uitgesproken met een lichte verachting. Bovendien is de recente fusie met de ouderenbond nou niet bepaald een lokkertje voor jongeren om lid te worden. Maar we zullen zien. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.