Redactie – 5 maart 2009
STAD – In de aanloop naar de Internationale Vrouwendag op 8 maart, wordt twee dagen eerder in de Rode Hoed een debatavond gehouden met als leidende vraag: ‘Emancipatie of frustratie?’ De avond is georganiseerd door het Nederlands Debat Instituut, in opdracht van het Europees Parlement Bureau Nederland. Onder de gastsprekers bevindt zich de Amsterdamse Roos Wouters, schrijfster van het boek ‘Fuck! Ik ben een feminist’.
Roos Wouters (34) is freelance publicist en debatleider. Ze geeft workshops over het vinden van een balans tussen werk en privé. Wouters: ‘Aan zowel mannen als vrouwen. Mannen willen ook liever meer tijd aan de kinderen besteden, maar zij kunnen niet onderhandelen over vrije tijd. De vooroordelen zijn hardnekkig. Als een man minder wil werken, krijgt hij de vraag: heb je geen ambitie, wat is er mis met je? Vrouwen vinden het lastig om over meer geld te praten. Werkgevers weten dat. Geef een vrouw een complimentje en ze gaat nog veel harder werken. Geef een man een compliment en hij vraagt om een salarisverhoging.’
Toen er kinderen kwamen, merkte Wouters dat zelfs een geëmancipeerd Amsterdams stel ongemerkt een logistiek probleem kan krijgen. ‘We waren van plan om allebei parttime te gaan werken. Maar het werd een situatie waarbij hij fulltime werkte en ik ontslagen en overspannen thuis zat. Terwijl ik juist heel ambitieus ben. Ik dacht: hoe kán dat nou? Daarover heb ik het boek ‘Fuck! Ik ben een feminist’ geschreven dat in november is verschenen. Het gaat over mijn eigen leven. Na het boek ben ik columnist bij Opzij geworden. En aanstaande vrijdag doe ik graag mee met het debat in de Rode Hoed, om te laten zien hoe achterlijk Nederland is.’
Want geëmancipeerd en vooruitstrevend kun je Nederland bepaald niet noemen, heeft Wouters gemerkt. ‘Ik ben er ingedoken. De uitbreiding van het ouderschapsverlof bijvoorbeeld is er onder dwang van Europa gekomen. Nederland heeft geprobeerd dat tegen te houden. Wij hebben een ministerie van Jeugd en Gezin. Ik spel letterlijk alles wat Rouvoet zegt. Hij begrijpt in welke spagaat ouders zitten, maar er is geen geld voor. Donner heeft andere belangen. Nederland houdt vast aan het kostwinnersmodel: mannen moeten meer zorgen maar mogen niet minder werken. De meeste jonge vaders in Europa krijgen tien dagen kraamverlof. Hier is dat twee dagen. Hetzelfde verhaal met de wet Gelijke Behandeling. In Nederland bungelen de vrouwen onderaan als het om salarissen gaat. In de hele wereld is het gemiddelde verschil tussen het salaris van een man en een vrouw in dezelfde functie 16 procent. Maar in Nederland is dat zelfs 18 procent. Werknemers moeten het zelf regelen, de wet wordt niet gecontroleerd en is dus een farce. Vrouwen stappen niet snel naar de commissie gelijke behandeling want dan heb je al snel een verstoorde relatie met je werkgever. Ik zou zeggen: maak de pakkans groot. Net als bij de fietslichtjes in Amsterdam: controleer actief op lonen.’
Wouters bedacht de term ‘femanisme’. Ze legt uit: ‘Het probleem ligt niet meer in man-vrouw verhoudingen. We strijden nu tegen conservatieve mensen, zowel mannen als vrouwen. Ik geloof dat jongere mannen heel goed zijn opgevoed. Ze zijn geëmancipeerd en hebben ook last van het klemmende rolpatroon. Als ze voor hun kinderen zorgen, krijgen ze te horen dat het moet van hun vrouw. Ik ken mannen die daar behoorlijk link om worden. Zij willen niet veranderen in hun vader die ze zelf nooit zagen. In Amsterdam zijn heel veel creatieve, geëmancipeerde stellen die werk en zorg graag willen delen. Ik heb wat dat betreft meer vertrouwen in Europa dan in Nederland. Vroeger dacht ik dat er alleen maar onzinregeltjes uit Europa kwamen. Nu weet ik dat die beeldvorming niet klopt. Europa is niet onze vijand, je kunt er meer van verwachten dan van onze eigen regering. Tijdens het debat van vrijdag zijn er ook sprekers die in het Europees parlement zitten. Ik ga ze vragen op wie ik moet stemmen.’
Debatavond ‘Emancipatie of frustratie?’, vrijdag 6 maart 19.30 uur in de Rode Hoed, Keizersgracht 102. Toegang vrij.