Vermoeid plof ik op de bank om het lijsttrekkersdebat te bekijken. De kinderen liggen in bed, maar als ik de tv aanzet lijkt het acuut of ze erbij zijn. Ook Mark, Job, en Geert zijn elkaar onophoudelijk aan het afzeiken en kijken mij om beurten vragend aan, wachtend op de bevestiging dat ik toch ook wel inzie dat zij gelijk hebben. Geërgerd roep ik: ‘Zijn die kinderen eindelijk stil en dan beginnen jullie’.
Het liefst zou ik ook alle lijsttrekkers naar hun kamer sturen. ‘Als je niks aardigs of zinnigs tegen elkaar kunt zeggen, zeg dan maar even helemaal niks.’ Helaas luisteren de lijsttrekkers al net zo slecht als mijn kinderen. Snel zap ik naar een andere zender. Deze moeder moet rust aan haar hoofd.
Onmiddellijk slaat de wroeging toe. ‘Deze politicoloog zit tijdens een van de belangrijkste politieke debatten naar een duffe soap te kijken. Lekker professioneel! Juist nu zou je intelligente opmerkingen moeten twitteren, een opiniërende blog bijhouden en liefst ook nog een vilein opiniestuk voor nrc of Trouw schrijven’, schiet het door mijn hoofd. Schuldbewust zap ik weer terug naar de “talking heads.”
Net als ik lekker in het debat zit staat mijn dochtertje plots huilend naast me. Ze kermt van de groeipijn. Alleen als ik haar beentje rustig masseer valt ze weer in slaap. Met één oog op de tv gebaar ik dat ze op de bank moet komen liggen. Gedachteloos knijp ik in haar beentje. Pas als mijn dochter jammert dat ik haar alleen maar meer pijn doe, besef ik dat ik mijn ergernis op haar been aan het botvieren ben. Geschrokken zet ik de tv uit en breng haar naar bed. Dit kan ook de bedoeling niet zijn.
Ondanks dat de tv nu uitstaat en mijn dochter alweer slaapt lijkt er geen eind aan het gekibbel te komen. Ditmaal zijn het mijn alter ego’s. ‘ik heb rust nodig,’ benadrukt één van mijn vele ikken. ‘Als je zelfs de lijsttrekkers naar hun kamer wilt sturen is het misschien tijd dat je wat meer gaat werken,’ sputtert de ander. ‘Wil je wat bereiken in het leven en een goed voorbeeld voor je kinderen zijn, dan moet je er juist nu hard aan trekken!’ ‘Ik doe anders genoeg. Bovendien zijn mijn kinderen maar een keer klein, terwijl die lijsttrekkers waarschijnlijk nog decennia lang zullen kibbelen’. Het liefst zou ik met een megafoon willen blèren: ‘is het nou afgelopen!’ Maar ook mijn alter ego’s luisteren voor geen meter.
Bezorgd bel ik een coachende vriendin of die stemmen in mijn hoofd de eerste tekenen van gekte zijn. Lachend stelt ze me gerust: ‘Als je morgen even langs komt, zal ik je een eenvoudige truck leren.’
‘Stel, jij bent een bus…,’ begint ze de dag daarop enthousiast. Aangezien ik stemmen hoor kost het mij weinig moeite om me in een bus te verplaatsen. ‘De bestuurder bepaalt ten allen tijde waar de bus heen gaat. Alle passagiers in die bus zijn jouw alter ego’s. Zij jagen allemaal andere belangen na en proberen invloed uit te oefenen op de koers van de bus. De ambitieuze Roos wil direct aan het werk, de Roos van Joost wil wel weer eens een avond uitgebreid met hem uit eten, moeder Roos wil naar huis naar haar kinderen, en de Roos die net een zak chips heeft leeggegeten wil onmiddellijk naar de sportschool.’ Ik knik begripvol. ‘Al deze passagiers horen bij jouw leven, je kunt ze er niet uitzetten, maar als de bestuurder zich te veel door alle verschillende passagiers laat leiden, dan kom je nergens. Daarom moet je goed onthouden dat JIJ de bestuurder bent en dat het voor al je passagiers van belang is, dat jij gezond de eindhalte bereikt. Dat kan alleen als je eerst op de weg let en dan pas op de passagiers. De passagiers zullen je heus zover proberen te krijgen dat je eerst naar hun halte gaat, maar als JIJ duidelijk aangeeft dat jij in een bepaalde volgorde langs de haltes rijdt om te voorkomen dat de bus verongelukt, dan zal het lawaai in je bus uiteindelijk veranderen in een rustgevend geroezemoes en blijf je op je eigen koers.’ 
Even later fietst deze bewuste buschauffeur van de Roos Wouters BV energiek naar haar stamcafé. Terwijl er druk heen en weer getwitterd wordt of JPB zijn excuses moet aanbieden voor zijn ‘je lacht zo lief’ opmerking tegen de presentatrice van het lijsttrekkerdebat, geniet ik van een heerlijk bakje koffie. Ik heb kennelijk niks gemist.
Wil je ook een evenwichtige buschauffeur van jouw eigen BV worden? Neem dan contact op met roos@rooswouters.nl voor deze workshop. https://www.rooswouters.nl/wat-doet-roos
