Daar sta ik dan, in mijn nieuwe groene jurkje. Glunderend van trots. Maanden lang heb ik naar mijn boekpresentatie toegewerkt en mijn stoutste dromen worden overtroffen. De zaal is stampvol. Alexander Rinnooij Kan, de voorzitter van de Sociaal Economische Raad, die ik er in mijn boek Carrièrebitches en Papadagen: hoogste tijd voor Het Nieuwe Werken stevig van langs heb gegeven, is zo sportief om het eerste exemplaar in ontvangst te nemen. Sterker nog, hij heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt mij het eerste exemplaar van het SER advies Tijden in de samenleving aan te bieden. Dit advies pleit ook voor meer flexibiliteit. Zo terughoudend als Alexander tijdens mijn eerdere interview over Het Nieuwe Werken leek, zo enthousiast ondersteunt hij het nu.
In een gelukzalige roes overhandig ik, na het debat over nut en noodzaak van het Nieuwe Werken, de eerste Certificaten. Er zijn drie bedrijven die zich op de Nieuwe Werken Meetlat hebben geplaatst en daarmee inzichtelijk maken op welke wijze zij de werknemers centraal stellen. Even heb ik het gevoel dat ik daadwerkelijk beweging in de vastgeroeste polder heb gekregen.
De volgende dag ben ik nog steeds in euforische stemming als mijn vriendin, Judith Ploegman, me belt. ‘Ik heb niet zo goed nieuws,’ waarschuwt ze. ‘Het Ministerie van OCW wil niet met je samenwerken. Ze vinden je te activistisch.’ In eerste instantie schiet ik in de lach. Ik denk dat ze een grapje maakt, maar uit de stilte die volgt moet ik concluderen dat ze bloedserieus is.
Judith en ik zouden samen een aantal workshops verzorgen voor HR professionals in de zorg. Hierin zou aan bod komen hoe het werk anders georganiseerd kan worden zodat vrouwen meer uren willen en kunnen werken. Hoe technologische ontwikkelingen ingezet kunnen worden om de kwaliteit van de zorg te verbeteren terwijl de autonomie en het werkplezier van werknemers vergroot. Als bestuur van de stichting Het Nieuwe Werken Werkt zetten Judith en ik ons hier voor in.
Ondanks het feit dat Judith me al eerder heeft laten weten dat het ministerie moeite met mijn ‘activistische’ inslag heeft, meende ik dit wel los zou lopen omdat zij uit meerdere aanbieders konden kiezen en uiteindelijk toch voor onze inhoudelijke kwaliteit zijn gegaan.
Terwijl mijn roes als sneeuw voor de zon verdwijnt, luister ik naar Judith ‘s twijfels hoe hier goed mee om te gaan zonder iemand te kort te doen. Mijn hersenen beginnen te kraken. Kennelijk wordt mijn inzet mensen meer autonomie en werkplezier te geven door het ministerie gelijk gesteld aan het gedrag van een enge radicale activist. Waar heb ik dit in godsnaam aan te danken?
Ik ben inderdaad niet iemand die je naar je mond praat, ook niet als je de voorzitter van een machtig orgaan of een minister bent. Dat doe ik nooit met de bedoeling brutaal of vervelend te zijn. Dat doe ik omdat ik juist deze machtige mensen uit hun comfort zone wil lokken, zodat zij gestimuleerd worden om kritisch te blijven kijken wat er beter kan. Maar activistisch?
Misschien als je het geven van lezingen en workshops over het verbeteren van de werk en privé balans, of het schrijven van kritische columns en het belonen van bedrijven die hun medewerkers centraal stellen, tot activistisch gedrag rekent. Ja, dan ben ik schuldig.
Aangezien ik het resultaat belangrijker vindt dan geld of macht, druk ik Judith op het hart dat zij de klus dan maar zonder mij moet aannemen. Ik wil namelijk niet dat de HR professionals in de zorg, hun medewerkers en hun cliënten de dupe worden van het risico vermijdende gedrag van het ministerie. Ik wil dat de omstandigheden van deze beroepsgroep daadwerkelijk verbeteren, en als dat is wat mij eng en bedreigend maakt, dat ik niemand naar de mond praat en me niet laat manipuleren, fuck dan ben ik inderdaad een activist.
Roos Wouters is auteur van het boek Fuck Ik ben een feminist en het onlangs verschenen boek Carrièrebitches en Papadagen: hoogste tijd voor Het Nieuwe Werken. Ze werkt als freelance publicist, columnist, debatleider en adviseur. Als Voorzitter van de Stichting Het Nieuwe Werken Werkt! geeft Roos lezingen, adviezen en workshops aan overheid en bedrijfsleven over Het Nieuwe Werken: hoe een evenwichtige combinatie van werk en privé tot stand kan komen voor werknemers en werkgevers. www.HetNieuweWerkenWerkt.nl