‘Hoe gaat het?’ Prima, zegt mijn zwager opgetogen. ‘Ik werk vandaag thuis want er moet toch iemand op Robbie passen.’ Robbie? ‘Ja onze nieuwe robot stofzuiger. Zo nu en dan moet ik hem een beetje op weg helpen anders zit Robbie de hele dag onder het bureautje van Oskar, en dat kan natuurlijk niet.’
De vrouw van mijn zwager, beter bekend als mijn zus, heeft net een enorme promotie gemaakt waardoor hij plots is gepromoveerd tot gezinsmanager. Hij mag de kinderen (5 en 2 jaar) halen en brengen, boodschappen doen en koken terwijl hij pedagogische verantwoorde spelletjes afwisselt met fruithapjes en kinderliedjes. En dan ontvangt hij zijn vrouw aan het einde van de dag natuurlijk met openarmen en een luisterend oor in een fris en gekuist huis. Nu heeft hij hier al bijna een dagtaak aan, toch doet hij dit alles naast zijn volle, zeer verantwoordelijke baan bij de Nederlandse Bank.
Als ik vraag hoe en vooral of hij dat allemaal wel voor elkaar krijgt antwoord hij vrolijk: ‘Ja hoor, ik werk tegenwoordig wat vaker thuis en wat is dat heerlijk zeg, thuiswerken! Ik krijg thuis echt veel meer gedaan dan op mijn werk. En ze hebben hier ook van die lekkere koffie. Precies mijn smaak! Om nog maar te zwijgen over de muziek die ze hier draaien…echt voortreffelijk!’ grapt hij.
Als voorzitter van de stichting Het Nieuwe Werken Werkt, probeer ik mijn zwager al jaren over te halen om de prikklok te laten voor wat die is, maar daar had hij altijd wat sceptisch op gereageerd. Tot vandaag.
‘Nee, moeite om aan het werk te gaan heb ik helemaal niet, ik vlieg door mijn stukken heen. En eenzaam voel ik me dus ook niet. Robbie, de nieuwe robotstofzuiger van je zus, houdt me gezelschap. Ik voel me zelfs bijzonder nuttig thuis want zonder mij kan Robbie zijn werk echt niet afmaken. Hij houd mij gezelschap en ik help hem af en toe. Een kwestie van collegialiteit, noemen we dat.’
Ik hoor het al, gniffel ik, volgens mij heb je de smaak te pakken. ‘Nou echt’, zegt hij nu zonder dollen. ‘Het scheelt zo ongelofelijk veel tijd. Ik hoef veel minder te reizen, kan me beter concentreren, vouw de was tijdens werktelefoontjes en ben een stuk minder moe aan het einde van de dag omdat ik niet de hele tijd bezig ben intelligent en leuk op mijn collega’s over te komen. Dat maakt precies het verschil tussen een leuke geïnteresseerde vader en een chaotisch blaffend wrak. Ik blij, zij blij, wij blij!’
Wat wil een mens nog meer?
Ps: mocht je nu denken; ik wil ook een Robbie? Mijn zwager kan het je niet aanraden. ‘Al wil ik mijn collega niet graag afvallen, toch is Robbie, zeker in verhouding tot wat hij betaald krijgt, niet erg productief.’
Roos Wouters (1974) is politicoloog en werkt als directeur voor de Stichting Het Nieuwe Werken Werkt! Daarnaast is zij werkzaam als freelance publicist, debatleider, columnist en adviseur. Wil je meer weten over Roos of de stichting? Volg haar dan via LinkedIn of Twitter (@rooswouters), of check de website.
