Het duurt lang voordat ik het lef heb om dit op te schrijven, vooral omdat ik er zelf van schrik. Hier komt het: Ik vind iemand zielig die rokend in een auto naar de voedselbank rijdt. En dan bedoel ik niet dat ik medelijden met zo iemand heb. Ik bedoel dat ik niet weet waarom ik voor zo iemand zou moeten betalen. Ik weet wel dat gezond eten duurder is dan troep. Ik weet ook dat hoger opgeleiden het makkelijker hebben om gezond te leven. En toch merk ik ook dat mijn mededogen een grens heeft bereikt.
Roken is slecht en duur. Ik heb het jaren gedaan, ik weet er alles van. Maar toen ik moest kiezen tussen mijn kinderen en mijn verslaving, koos ik voor mijn kinderen. Dat was, hoe gek dat ook mag klinken, makkelijker gezegd dan gedaan want het is een bizarre verslaving en toch… Kom je rokend en rijdend (wat ik helaas vaak zie en als pure luxe beschouw) naar een voedselbank, dan heb je wat mij betreft nog steeds genoeg geld om de verkeerde beslissingen te nemen en dáár wil ik niet aan bijdragen.
Begrijp me niet verkeerd; Ik kijk met walging naar het politieke spel in Amerika waar de Republikeinen hun land onlangs liever stil legden dan bij te dragen aan de gezondheidszorg van hun landgenoten. Ik draag met trots bij aan de gezondheidszorg van anderen. Maar het in stand houden van een verzorgingsstaat vraagt ook om een bevolking die zich in eerste instantie zelf verantwoordelijk toont. Dat mag de overheid wat mij betreft best van ons vragen. Betaal voor drie cursussen stoppen met roken, maar lukt het je dan nog niet, draag de verantwoordelijkheid voor je gezondheid dan maar goeddeels zelf.
Ik hanteer de regel: doe voor anderen wat je ook voor je kinderen zou doen. Mocht mijn zoon gaan roken dan stop ik met het geven van zijn zakgeld. Voor het in stand houden van zo’n slechte gewoonte moet hij maar lekker zelf gaan werken. Wil hij stoppen en lukt hem dat niet op eigen kracht, dan trek ik alles uit de kast om hem te helpen.
Dat vertaalt zich naar het volgende: Help anderen zichzelf te helpen maar stop met het belonen van mensen die de eigen verantwoordelijkheid op het bordje van de samenleving schuiven.
Deze column is geschreven om voor te dragen als aftrap voor het debat: Gezondheid: je eigen zorg? en is bedoeld om te prikkelen.
Wil je ook meepraten en beter geïnformeerd worden? Kom dan op 8 november om 15.00 – 17.00 uur naar de Centrale Bibliotheek op Spui 68 te Den Haag. Toegang is gratis.
Aanmelden is niet verplicht, wel gewenst www.democratieindebat.comHet debat is ook online te volgen via de livestream.
Henk van Gerven, zorgwoordvoerder namens de SP in de Tweede Kamer en Ockje Tellegen, zorgwoordvoerder namens de VVD in de Tweede Kamer, gaan met elkaar in debat over de zorg in Nederland.
De gezondheidszorg vormt een steeds grotere kostenpost voor de overheid. Waar ligt de grens? Mag de overheid besluiten dure behandelingen niet meer te vergoeden? Moeten mensen zelf verantwoordelijk worden gesteld voor hun leefstijl en de daarbij behorende zorgkosten? Welke alternatieven bieden de verschillende partijen?Een debat over de rol van de overheid op het gebied van onze gezondheid.Het debat wordt geleid door Kars Veling (directeur van ProDemos) en Roos Wouters (politicoloog, publicist en debatleider)